Ds. A. Schot

Een lockdown van vijf maanden

Nederland is min of meer in shock door de maatregelen die van overheidswege zijn afgekondigd. Ik besef dat de lockdown van 5 weken ingrijpend moet zijn voor degenen die direct getroffen worden. De toepassing van de regels geeft bij ondernemers gevoelens van onrechtvaardigheid. Aan de andere kant begrijp ik dat de overheid worstelt met de situatie. We hebben ook nog een grote bewegingsvrijheid en moeten ook beseffen dat er in onze samenleving velen heel kwetsbaar zijn. Zou zo’n periode ook nog iets positiefs kunnen betekenen? Het deed me denken aan een vrouw, die voor een periode van vijf maanden, vrijwillig in lockdown ging. Zij verdween achter de gesloten deuren en heeft geen slechte tijd gehad. Ik denk aan de oude Elizabeth, de vrouw van de priester Zacharias.

Wat was de reden dat zij zich opsloot in haar woning? Dit had ook te maken met haar grote kwetsbaarheid. Elizabeth had van haar man gehoord dat zij een zoon zou krijgen. Van Sara lezen we dat zij lachte toen zij eenzelfde boodschap kreeg. Met diep respect zien we echter het geloof van Elisabeth. Zij zag geen engelengestalte. Zij ontving de boodschap ook niet rechtstreeks vanuit de hemel. Zij zag alleen een paar woorden op een schrijftafeltje en zij geloofde! De kracht van haar geloof blijkt ook later in de ontmoeting met Maria. Maar vanaf het begin van haar zwangerschap verbergt zij zich. Zij legt zichzelf een volledige lockdown op. Dit is bevreemdend. Het zou juist te verwachten zijn dat zij met dit blijde nieuws de straat op gaat. Waarom is Elizabeth zo kwetsbaar?

In de eerste plaats voelt Elizabeth zich veel te gering om Gods verborgen werk te openbaren. Zij geeft de Heere de ruimte om dat Zelf te doen. Na een periode van 5 maanden is de zwangerschap een zichtbaar feit geworden. Als zij hierop vooruitgelopen had, hadden de mensen hun schouders opgehaald. Mensen kunnen in hun reacties soms zo hard zijn. De mens van nature heeft geen oog voor het verborgen werk van Gods Geest.

In de tweede plaats is de zwangerschap van Elizabeth niet een privéaangelegenheid. Het staat voor haar in een veel groter geheel. Het gaat indirect om de komst van de Messias. Wie zijn leven in dat grote geheel mag zien, behoeft niet voor zichzelf op te komen. Het ligt voor Elizabeth in goede handen.

Maar er is nog een belangrijk punt: Zij was versmaad onder de mensen vanwege haar onvruchtbaarheid. Dit werd uitgelegd als een oordeel Gods. Die smaadheid heeft ze altijd kunnen dragen, maar nu niet meer. De Heere had haar versmaadheid weggenomen. Calvijn schrijft: ‘De smaadheid, waarvan Elisabeth spreekt, komt alleen van de mensen; zij is een kortstondige kastijding, die ons in het rijk der hemelen geen verlies kan veroorzaken’. Zij behoeft niet zelf haar naam te zuiveren.  Haar man was het zwijgen opgelegd als een straf. Elizabeth mag daar ook in deze maanden onder buigen totdat de Heere het wegneemt.

Elizabeth is die vijf maanden wel doorgekomen. Zij zocht de eenzaamheid op om met God gemeenzaam te zijn. Zij mocht vertrouwend wachten. Reken maar dat zij een goede tijd gehad heeft in de binnenkamer. Haar lofzang was in stilheid tot God. We lezen van haar ook een lofzang in Lukas 1 vers 25. Net als de andere lofzangen wordt deze ook aangekondigd met het woordje ‘zeggende’: ‘Alzo heeft mij de Heere gedaan, in de dagen, in welke Hij mij aangezien heeft om mijn versmaadheid onder de mensen weg te nemen’.

Er is een volk op deze aarde in wiens hart het werk van Gods Geest wordt gevonden. Dit is de meest kwetsbare groep van de hele samenleving. Zij zijn een speelbal van de duivel en het mikpunt van de vijandige wereld en worden zelf door godsdienstigen niet begrepen. Er zijn tijden in hun leven dat zij vrijwillig lockdown gaan. Toch hoeft u met hen geen medelijden te hebben. In eenzaamheid leren zij het lied: ‘Mijn God, U zal ik eeuwig loven, omdat Gij het hebt gedaan’. Zij mogen de voetstappen leren drukken van een versmade Christus. Zo kan het toch een gezegende Kerst worden in deze lockdown.

Reformatorisch Dagblad, 18 december 2020