Ds. A. Schot

Daniëls ontdekking in de Schriften

In het eerste jaar zijner regering merkte ik, Daniël, in de boeken, dat het getal der jaren, van dewelke het woord des HEEREN tot den profeet Jeremía geschied was, in het vervullen der verwoestingen van Jeruzalem, zeventig jaar was. Daniël 9: 2

Het getal zeventig is in de Bijbel een betekenisvol getal. Het heeft bijvoorbeeld betrekking op de volken der wereld uit Noachs zonen (Gen. 10) en op de jaren van de leeftijd der sterken (Ps. 90:10a). Zeventig jaar duurde ook de ballingschap van de kinderen Israëls in Babel. 14 mei 2018 bestond de staat Israël zeventig jaar. Dat is een bijzonder feit. U zult zeggen: Maar er is een grote tegenstelling tussen de zeventigjarige ballingschap van het Joodse volk en de zeventigjarige vrijheid van het Joodse volk binnen een eigen staat. Israël is nu juist van het vijandige juk bevrijd. Geniet Israël werkelijk vrijheid binnen de landsgrenzen? Is de politieke vrijheid werkelijk de vrijheid Christus met de Joden over sprak (Joh. 8:36)? Het Joodse volk heeft nog een geestelijke bevrijding nodig, ook na deze zeventig jaar.

In onze tekst doet Daniël een ontdekking in de Schriften. Hoewel de Heere hem grote gaven gaf van hoofd en hart, heeft hij zich nooit boven de Schriften verheven. Hier ligt voor ons een belangrijke les. Verwachtingen die niet zijn naar Gods Woord zullen geen dageraad hebben. De tekst waar Daniël op doelt, vinden we in Jeremia 29:10: ”Want zo zegt de HEERE: Zekerlijk, als zeventig jaren te Babel zullen vervuld zijn, zal Ik ulieden bezoeken, en Ik zal Mijn goed woord over u verwekken, u wederbrengende tot deze plaats”. Ongetwijfeld heeft hij dat woord al eerder gelezen. Nu valt er licht over. Hij wordt er werkzaam mee. Het einde van de zeventig jaar is immers bijna in zicht.

En wat doet Daniël dan? Er volgt een hele opmerkelijke reactie. Daniël trekt een rouwgewaad aan. Hij vast en bidt. Deze reactie hadden we niet verwacht. Is er juist geen reden tot vreugde? Twijfelt Daniël aan deze belofte? Nee, maar Daniël beseft dat deze belofte alleen vervuld kan worden in de weg van verootmoediging. Hij en zijn volk hebben het niet verdiend. Hij verstaat dat hij niet als een rechthebbende, maar alleen als een boeteling op deze belofte kan pleiten. Dat is nog een les in de verwachtingen voor Israël. Er zijn zoveel rechthebbende bidders. Het heil komt echter alleen in de weg van boetvaardigheid.

In Daniël 9 vinden we zijn gebed. Er volgt eerst een schuldbelijdenis van Daniël. Hij schrijft de Heere gerechtigheid toe. Hij verootmoedigt zich voor God en vraagt om barmhartigheid en genade. Het gaat Daniël vooral om Gods Naam. Zulke gebeden zijn Gode aangenaam. Als hij nog bidt, stuurt God de engel Gabriël omtrent de tijd van het avondoffer. Gabriël spreekt over zeventig (jaar)weken. Het zal niet zeventig, maar zeven maal zeventig jaar duren voordat de ballingschap echt beëindigd wordt! De eigenlijke ballingschap is het leven zonder de Messias. Aan die ballingschap maakte Vorst Messias voor velen een einde. De Bijbel spreekt van verlorenen die de zaligheid in Hem mochten vinden. We geloven dat er ook nu onder het Joodse volk mensen zijn, die uitzien naar Zijn wederkomst. Hoort u tot degenen die de vertroosting Israëls verwachten?

Ds. A. Schot