Ds. A. Schot

Inclusie of exclusie

Wat zou het mooi zijn als er door het gemeentelijke inclusiebeleid meer begrip zou komen voor de kerkelijke gemeenschap en principes.

Enkele maanden geleden had ik een gesprek over het begrip inclusie in mijn woonplaats. Het was een welwillend gesprek waarin ik als predikant enkele gedachten naar voren bracht. Regelmatig komt het onderwerp in de media voorbij. Inclusie betekent de insluiting in de samenleving van achtergestelde groepen op basis van gelijkwaardige rechten en plichten. Onze burgerlijke gemeente wil zich gaan inzetten voor minderheidsgroepen. Er wordt een agenda opgesteld om aan dit complexe onderwerp inhoud te geven. Er zijn immers vele minderheidsgroepen en dat veroorzaakt knelpunten.

Het doel van het inclusiebeleid is om te werken aan een ”inclusieve samenleving”, waarin iedereen kan meedoen en niemand wordt gediscrimineerd of uitgesloten. Dat is een mooi streven. In een democratie moet er ook ruimte zijn voor minderheidsgroepen en minderheidstandpunten. Het kan niet zijn dat er minderheidsgroepen zijn die zich bedreigd voelen in het publieke domein. U woont in uw straat ook met andersdenkenden en daar geven wij elkaar ruimte om normaal te kunnen leven.

Dat wil niet zeggen dat wij het met iedereen eens zijn. De eerlijkheid gebied te zeggen dat wij als kerkgangers die ruimte om te leven in de achterliggende maanden niet altijd hebben ervaren. Berichtgeving rond Staphorst en andere kerken was meer een voorbeeld van exclusie dan van inclusie. Er was totaal geen begrip voor het feit dat kerkdiensten voor sommige mensen onopgeefbaar zijn.

Als eerste doelgroepen voor inclusie worden in de plaatselijke politiek genoemd: ”mensen met een beperking, lhbti-gemeenschap en ouderen”. Het aantal doelgroepen zal in de toekomst verder uitgebreid worden. Natuurlijk heb ik er begrip voor dat men niet ineens alle doelgroepen prioriteit kan geven. Ik mis in dit rijtje nog de minderheidsgroep waar ikzelf toe behoor, namelijk de ”kerkelijke gemeenschap”. Maar als alle minderheidsgroepen in beeld komen, zal die doelgroep zeker ook op de agenda komen. En dat juich ik toe.

Het gaat de burgerlijke gemeente om het weghalen van drempels. Men wil dat medewerkers van de gemeente én inwoners zich gaan realiseren dat er mensen zijn die belemmeringen ervaren in onze samenleving. En dat we ons hiervan bewust zijn en meer rekening houden met en oog hebben voor elkaar.

Wat zou dat mooi zijn als er meer begrip zou komen voor de kerkelijke gemeenschap en principes. Veel pijn heeft onze kerkelijke gemeenschap geleden aan de wijze waarop in het publieke domein is omgegaan met de kerstgeschiedenis en de lijdensgeschiedenis van de Heere Jezus. De straten van ons dorp werden plotseling een terrein waarop de drempels voor ons als kerkgangers te hoog waren. Wat zou het mooi zijn als die pijn in de toekomst wordt weggenomen.

Een ander punt is het misbruiken van onze christelijke symbolen. De berichtgeving over het inclusiebeleid wordt op een plaatselijke nieuwssite onder de aandacht gebracht met daarbij een afbeelding van een regenboogvlag. Leidt het inclusiebeleid ertoe dat men rekening houdt met het feit dat de regenboog een symbool is dat voor de christenen al duizenden jaren een unieke betekenis heeft? Onze Bijbel geeft aan dat de regenboog bedoeld is om Gods verbond met Noach te bevestigen. Wat zou het mooi zijn als er in het publieke terrein weer oog komt voor de betekenis van dit christelijke symbool. Zou er door inclusie weer ruimte komen om uit te dragen dat vaccinatie voor onze achterban een gevoelig punt is? Wat zou het goed zijn als vaccinatie aan ons niet opgedrongen wordt, maar dat wij daar zelf onze keus in mogen maken. De reactie van minister de Jonge tijdens de laatste persconferentie had niets in zich van inclusie. Het was exclusie van mensen die zich niet lieten vaccineren. We doen graag mee met inclusie om begrip te vragen voor onze standpunten. Als inclusie maar niet gaat leiden tot exclusie (uitsluiting) van minderheden.

De verantwoordelijke wethouder geeft aan dat de agenda een dynamisch document zal zijn, dat nooit af zal zijn. Ik vrees dat hij gelijk heeft. Het zal een missie ”impossible” (een onmogelijke missie) blijken te zijn als we de Tien Geboden niet tot norm willen aanvaarden.

Ds. A. Schot
Reformatorisch Dagblad, 13 maart 2021