Ds. A. Schot

Dominee A. Schot uit de Gereformeerden Gemeenten in Nunspeet

”Ik ervaar deze coronatijd zeer enerverend. Je moet allemaal nieuwe oplossingen bedenken. Dat vraagt best wat energie. Afspraken, zoals vergaderingen en andere activiteiten, werden geannuleerd. Je zou denken dat er dan meer rust en ruimte komt maar door het virus moest ik op zoek naar andere invullingen van mijn werkzaamheden. Het moeilijkste vond ik dat de dingen waar ik normaal dicht bij betrokken ben, nu op afstand gebeuren.”

“Er zijn een paar belangrijke lessen die we kunnen leren van deze coronacrisis. De eerste is dat wij gewend zijn aan bepaalde zekerheden die plotseling maar schijnzekerheden bleken te zijn. Niet alleen voor de wereld om ons heen maar ook voor ons als kerkmensen. Wie had kunnen denken dat de kerkgang zo snel ontregeld zou worden?”

“Een tweede les is dat wij misschien te weinig hebben gewaardeerd wat we al die jaren al hebben. Mensen krijgen een sterk verlangen om weer naar de kerk te gaan. Je ziet twee dingen gebeuren. Je ziet de band met de kerk versterken maar ook verslappen. Mensen die losser met Gods inzettingen worden en denken: zo kan het eigenlijk ook wel.”

“Het coronavirus vind ik een oordeel van God, maar dit hoeft niet alleen negatief te zijn. Het is maar hoe men daaronder is. Vaak wordt er een eenzijdige opvatting losgelaten op het woord “oordeel”. Het kan tenslotte ook zuiverend gebruikt worden en als kastijding om Zijn volk te redden. Een roepstem dat we God vergeten zijn en Hij er nog altijd is. Ik vind het juist positief dat de Heere nog spreekt. Dit betekent dat er nog behoud mogelijk is. Als ik tegen mijn zoon zou zeggen; zoek het uit, ik waarschuw niet meer is dat veel erger dan als ik wel een waarschuwing geef.”

“Ik ervaar wel een aantal zegeningen in deze tijd. Een persoonlijke zegening is dat de Heere enkele maanden geleden mij bepaalde bij de Bijbeltekst: vreest geen der dingen, die gij lijden zult. Ik heb inderdaad aan deze omstandigheden geleden, maar dit heeft mij enorm veel kracht gegeven om als dominee staande te blijven. Er kan zoveel op je afkomen in deze tijd.”

“De vreugde overheerste soms ondanks de sterfgevallen. Er mocht verwachting zijn. Dan zit er een bodem in het verdriet”

“Zegeningen zie ik ook in de gemeente, ondanks de zeven overlijdensgevallen die er te betreuren zijn. Ik heb pas tegen iemand gezegd; de afgelopen periode is onze gemeente diep beproefd, maar ook rijk gezegend. Het heeft enorm samenbindend gewerkt. Ook op het moment dat mensen stierven aan het virus waren er verschillende rijke getuigenissen. Gods genadewerk kwam duidelijk openbaar. De vreugde overheerste dan, er mocht verwachting zijn. Dan zit er een bodem in het verdriet.”

“Wat voor mij persoonlijk wel moeilijk was tijdens de momenten van rouw in de gemeente, was dat ik niet lijfelijk aanwezig kon zijn om de hele familie te ondersteunen. Wij konden de families alleen digitaal of via de telefoon een hart onder de riem steken. Het heeft mij pijn gedaan om gemeenteleden zo eenzaam te zien lijden.”

“Ik ben wel bezorgd over de maatschappij. De teneur is: samen krijgen wij het coronavirus eronder. Je ziet mooie initiatieven ontstaan. Natuurlijk is het positief dat er meer oog is voor elkaar. Wat je eigenlijk hoopt, is dat het mensen zou brengen aan de voeten van God. Ook wat onze overheid betreft. Ik mis dat besef vaak in de speeches van politici.”

“Een volle kerk in de toekomst lijkt mij niet onmogelijk. Zeggen dat het niet meer mogelijk is, kan ik ook niet over mijn lippen krijgen. Wij hebben nog een weg te gaan maar er wordt steeds meer gekeken naar maatwerk wat de kerkdiensten betreft. Hopelijk kunnen we snel weer met heel de gemeente samenzijn. Maar een ding mogen wij zeker weten: dat ondanks deze onzekerheid Gods woord eeuwig standhoudt. Ik hoop dat ik in 2021 de gemeente weer bij elkaar mag zien!”

Ds. A. Schot,
Juni 2020